Cenaze Namazı (2)

27 Temmuz 2023 Okyanusta Şadırvan

Cenaze Namazı 2

BİR ÖZEL VAZİYET:

İlk defa özel vaziyetimi aşağıda yazdım. Genel bilgi için özel durum kullandım
Bu konu, Bilgi Karşısında artık özelim sayılmayacağı için gene de affınıza sığınırım
Dikkatle Takip Edelim Lütfen! Artık Sır olmaktan Çıktı. 3 kişi biliyorsa sır değildir

Bu arifeden 2 gün önce annem öldü. O gün yazsaydım reklam olurdu
Reklam sevmiyorum. Kime ne ilan ediyorsun ki?
İşin içinde iş var. İşte, bu genel yanını anlatacam. Artık bugün ÖZELİM değil

‘Hayatını Kaybetti’ diye bir şey yok! Ruh ‘hayatını mı kaybetti’ oluyor şimdi?
Kişi ölmüş, ‘hayatını mı’ kaybetmiş? Buna ‘Ömrünü tamamladı’ desek…
‘Vefat etti’ diye de bir klişe yok. Ölmüş işte! Güya saygı eklemesi yapılacak!
‘Ölmeden önce ölünüz*’ diyor, ‘vefat etmeden önce vefat ediniz’ mi diyor?

Şu sırrı-inceliği söylemeyi hiç düşünmezdim. Ama artık olan oldu
‘DEMİRİ DEMİRLE DÖVERLER, İNSANI İNSANA GÖMERLER’
Bunu daha önce yazmıştım, hafif açıklamıştım, umuma paylaşmıştım

Sülale bu vatandaşla çok uzun yıllardır görüşmez, kaçarlar. Bi tanıyamadılar gitti
Ben de bunlardan ayrı bir aile, ayrı bir aşiret kurdum: 3 kişilik cumhuriyet dediler
Çok severler Yusuf Aslan’ı, Deniz Gezmiş’i. ‘Bunlar da 3 kişilik devletti’ demiştim
Muhammed de tek kişilik devletti, bunu da demiştim

KONUMUZA BAŞLAYALIM

Merhumenin başında salya-sümük-ağlaş. Cenaze namazı denen şeye durdular
Ben de kendi ailemle banklarda oturuyoruz. Ateisti de namaza durdu, deisti de
Seyrettim, tören bitmeye yakın vardım yanlarına. En ön safı da geçtim, musalla!
Hocamsı zat anladı, dik dik baktı, ben de… Sonra kısa kesti: ‘dağılın marş marş’

Anamın tabutunu taşıyamadım, kalabalıklar ‘illa ki ben taşıyacam’ der ya, böyle
Zaten tabutu taşımasan da olur, fark etmez. Taşımak isteyeni rahatsız etmedim
Yıllardır görmediğim dayımla sarıldık, sarıştık. Baktık ki kalabalık defne gitmiş!
Biz de gidelim, tamam. Birazdan olacaklardan haberim var ya, dayıma çıtlattım:
Defin anında bir kısa konuşma yapacam, haberin olsun dedim. ‘Şimdi olmaz’ dedi
‘Bu çok önemli şimdi olmalı’ diyorum, tın! Benim yeğen ve de bir proje bir oldular
Olmaz da olmaz. Olmaz da olmaz. Dayım:
‘Cenaze işi bitsin, millet gitsin sana söz, aile içinde söz verecem’ dedi
Ben de ‘amacımın heves olduğunu düşünme, bu bir zaruret’ dedim
‘Konuşurum, izin de almam. Hangi hakla konuşma hakkıma mani oluyorsunuz’
dedim. Başka da diyemiyorum ki: ‘ANNEMİN CENAZE NAMAZI KILINMADI!’
Sonunda dedirttiler! ‘Merhume hakkında 3 cümle hoş manidar söz söyleyecem,
bu odur ki tam cenaze namazı…’ Dayım hoca efendilere bağıracağımı zannetmiş
O onun zannı, benim hakkımı gasp etmeye gerekçe değil ki!

Olmaz da olmaz, büyüdü de büyüdü. Olacak ya hani, ihale hep bu vatandaşa ya!

Açtı ağzını yumdu gözünü, meydan şu var gücüyle bağırana şahit:

— Şu müşriklerin kıldırdığı cenaze namazını s.kiyim. Kimsiniz? Dediğimi yaparım
Bunu bi kaç kez bağırdım. Kalabalık yoktu ama hocamsızadeler duymuştur
Kimseler duysun diye bağırmadım. Kendime sitem ettim, kendime yöneldim
‘Tamam, o zaman 3 cümle söyle’ dediler. “Bunun pazarlığını yapmam. 5 de olur,
10 da! Bu yapacağımı size hiç demeseymişim ama demişim işte n’olcaksa” dedim
Yolda yeğen diyor ki: Ya sana haber vermeseydim! (Bununla yetin!) demiş oluyor
Yani ‘bu bile olmazdı, düşün’ demiş oluyor da sorsan haberi yok?
‘Sana ben haber verdim, de mi? Kötü mü yaptım?’ diyor. Sanki lütfetmiş. Hayır!
Mecburdunuz haber vermeye. Hele bi vermeyin de
ne hesap verilemez durumlara yolculuklar size.. bana sevdanın yolları…

Spiritüalist yollarda yön koklayan olarak şunu bilmiyorsun ki: “Sen var ya yeğen,
şayet bu haberi bu vatandaşa ulaştırma ihalesini üzerine almayaydın
mutlaka başka birine verilecekti bu iş ve de kendi haberini gönderen annemdi!”

Geldik Definin Başına, Defnettik

Kürek uzattılar istemedim. Israr ettiler almadım, toprak isteyen toprak atsın
Herkes işini yapsın, rahatsız etmem. Israr edilince bu da avucuyla bir toprak attı

Hocamsızade tam arkamdaymış. Arapça dua, seyyar amfi, mic. vs.
Hocamsı, ritüeldeyken -bir konuşma yapacam müsaade eder misiniz- dedim
Şu dua bitsin, tamam dedi. Baktım ki daha uzayacak. ‘Sizinki sonraya kalsın,
bir konuşma yapacam bekleyemem’ dedim. Tamam dedi, mic.i uzattı, almadım
Siyasetçi değilim ya. Sonra amaç başka. Amaç nutuk değil, miting değil
Ahkam değil, tören değil. Amaç annemle konuşmaktı ve daha önemlisi,
akbabaların ve de yapıcı-yıkıcı grupların oraya robot olarak gönderdikleri,
gelenlerinse ne niyetle geldiklerini kendilerinin de bilmediği o ortamın yasası!..
Sorsan: ‘ablamız/komşumuz çok doğaldı, yardımseverdi, bunun için geldiydik’
derler, bildikleri bu, o kadar. Tabi ki başka bildikleri de yok! Ammma kendilerinin
(aç kurtları reislerince gönderilen) bir robot parçacıkları olduklarını bilemezler!
DinAyet çetesi de bunlardan biri tabi ki, 3 gulfü bi elhamla anamı çalacaklar!

İşte, Ruhun Son Gasp Mahalli Burasıdır

Kimileri ağlıyor ki sevgi çok, öyle çalacak! Toprak atıyor ki çalacak! Mevta şaşkın!
Kime gitsin, ne yapsın, nasıl yapsın? Çukur, birazdan toprakla dolacak
Oradan çıkmak lazım. Borçluları varsa onlar da ‘gel’ çekiyor! Minnet bekleyen de!
Cahiller gasp sahasında. Bir panik-telaş-korku-muamma-dehşet ortamıdır ki
anam, hayatında 3 gulfü bi elhama gümbürtüye gidecek bön biri olmadığı halde
hocamsızade müşrik efendilerin göz boyama seanslarına bile acziyet içinde!
Gitmeyecek ama orada [gelenlerden birinin (ot ya da b.k) gönlüne] girecek!

Hep dediğimi annemle beraber dedik: Topraktan gelmedim ki toprağa gideyim!
Temsilen demişlerdi ya bizim yerimize erbap. Fakat orada bunu diyen biri olmalı
Topraktan gelmediğini, toprağa gitmeyeceğini çok iyi şekilde bilen hem de!
İşte, o şahsın enerjisi öyle bir çekim kuvveti meydana çıkarır ki ‘Musa’nın Asa’sı!
Diğerleri solucan gibi kalır. En uyanık olanın bile kılıcını kınına soktuğu sahnedir
Uyuyanları sorma. Bu vatandaş, o an orada uyuyanlara hitap etmedi
Evet, onlara da hitap etti. Savaş anında bulunulduğunu kendilerine göstermeden

Orası ve böyle bazı yerler tam savaş alanıdır
Sevenin sevdiğini asla bırakmadığı ANLAR
Uyuyan robotları oraya sevk eden reisler/komutanlar/erbap bilir, yığınlar bilmez

Gerçekten de 3 cümle söyledi vatandaş: Biz 5 çocuğu ne güzel yıkadığını,
tırnaklarımızı haftada 2 kez hiç üşenmeden kestiğini vb.
Hemen arkamdaki zatı da elimle işaret edip ‘bu törenler, iş değil’ dedim
‘Ashapta da cenaze namazı böyle kılınırdı
aslı budur ki mevtanın namazını onu tanıyanı kıldırır’ dedim

Zaten Orada Mesele Davettir
Tanıyanlar, O Ruhu Kendi Gönüllerine Davet Eder

Gelen robotlar bunun bilincinde olsa da olmasa da, bilse de bilmese de iş bu…
Söylenen sözlerin pek önemi yok. Gönül kılıcı çeker, hücumu biçer, anasını alır!
Kurda-çakala-tilkiye yem etmez. Böylece şu kural mutlaktır, çalışır her an
Kaldı ki SON NEFES ve KABİRDE de… Mutlak hadiselerin ENlerinden biridir şu:
DEMİRİ DEMİRLE DÖVERLER, İNSANI İNSANA GÖMERLER
Yeter ki sevdiğin seni bırakmaya! Böylece annemi oradan aldım, çıkardım
Dünyalık olarak o kişiye ne yardım, ne hürmet ne saygı yapanlar olmuş olsa dahi
o meydan öyle meydandır ki kurtuluşun adresini arar o gözler… ER kişiyi arar

Konuşma 3-4 dk. bir sürede gerçekleşti. Hemen oradan ayrıldım
Geriye kalanlar artık çiçek mi bırakırlar, mumlar mı yakarlar, tam-tam dansı mı,
bunlar gerçeği bağlamaz. Annemi aldım ve durmadım çıktım, ortamdan ayrıldım
Biri başın sağ olsun dedi, bu vatandaş da ‘başımız sağdır bizim’ dedi
Aksi taktirde ayağımız kayar, tutunamazdık hayata dedi

ŞİMDİ: Ben DOĞURULMADIM ve de DOĞURMACAM DA!

Gövdemi annem doğurmuştu, bana bu gövdemi bahşetmişti. EL Bahş eli ile
Ben de onun gövdesini toprak altında bırakmayacaktım tabi ki de

Yıllardır annemle olan aramızdaki ‘şu ÇEKEN ELLER’ dediğimiz problem buydu
Yıkıcının çok türlü önüne geçilmesine rağmen hatta annemin çok sıklıkla
bu yıkıcı çekenlerden yana çalındığını acılar içinde seyretmemize rağmen
ölümünde de haber vermeyerek artık yolu kesmede son fırsatları olduğunu
zanneden fırsatçıların hem de onun gözleri önünde tüm engellemelere rağmen
annem artık çukurda değil, gönlümün hanesinde gerçek HANlarda yaşıyor
Ben tekrar hesap verdiğim gün, o da gerçek hesapla karşılaşacak
Bir vatandaş, hesabı daha önce yaşamışsa o da engelsiz bir gönlü orada görür
Bu nedenle daha bir sarsıntısız ve kolay seyroldu. Zamanda öncelik sonralık olur
Amma hadiselerin akışında ‘öncelik-sonralık’ diye bir şey yoktur
O, bu andan sonra şimdi toprak altındaki gövde halini farklı bilinçle yaşayacak
TOPRAĞI GEÇEN BİR GÖNÜLDE yaşayarak…
Kabir boyutu sorgulamalar acı da olsa meselenin en meselesi hallolmuştur:

Doğru yola koyulanlardan olmak
İstikametleri, Fatiha’nın sonundaki aminlenenlerden olmak yegane sondur
Ömrün başka türlü güzel bir sonu yok

‘SON VAZİFEMİZİ YAPTIK’ Diyenlere! Evet, Son Vazifeniz Belliydi Zaten:

Artık ‘demiri demire teslim etmek mecburiyetinde kalmak’ vazifesi…

Bizim içinse görev hiçbir zaman ne bitti, ne yeni başlıyor! Hal böyleyken
kendilerinin ‘son vazife’ diye tanımladıkları şey şu: ‘Gömdük, artık vazife allahta!!!’ Bunlara göre artık bundan sonra ne annelerinin sorumluluğu bunlarda,
ne de bunların nasıl yaşayacaklarının sorumluluğu annelerinde… Hayır!
Hayat böyle çalışmıyor. Her işte ‘insanını çalıştırarak’ çalışıyor

Allah Rasulünün bize gösterdiği, öğrettiği Allah budur. Ne mi öğretti?
Allah’ın var olduğunu değil, O’nun SENDE VAR OLDUĞUNU öğretti!
Sonuçta Allah’a iman, insanın kendine iman etmesidir
Dost Muhammed kendine en iman edenin ilki ve sonuydu. Daha sonu yok!
Kulu üzerinden çalıştırdığı sisteme Allah! diyoruz
Kendi çalışmasının ismini ise kendinden başka kimse bilmedi
Bunu, Allah’ın tanımına karşılık söylemiş olmadığımı biliyorum
Bu tanımdan kasıt: “Tüm işlerini -senin dışında gerçekleştiren bir allah YOK”
Sen şuur et-etme, kapalı ol-açık ol, yorul-yorulma Allah’ın sistemi senden işler
İlgili tanım, bu mutlağa işaret etmesi içindir
İşbu inançla ‘böyle bir Allah’a secde edilir, dışarıda yaşayan bir allaha değil